Zasady savoir-vivre’u dotyczą przede wszystkim:
- zachowania się w szczególnych sytuacjach,
- form towarzyskich (np. w miejscu pracy, w rodzinie, na przyjęciach, w restauracji),
- komunikacji (także telefonicznej i internetowej),
- nakrywania i podawania do stołu, sposobów jedzenia oraz picia,
- wyglądu, prezencji (np. postawy, higieny) i właściwego ubioru (dress code).
Savoir-vivre jest uwarunkowany kulturowo, a więc znacząco różni się w zależności od regionu świata. Znajomość międzykulturowych zasad określana jest mianem cross-cultural savoir-vivre. Znajomość zasad savoir-vivre jest jednym z wyznaczników kultury osobistej człowieka.
Wysluchanie fragmentu, wspolna alnaliza i czytanie. Wykład Sędziego na temat grzeczności (ks. I) Grzeczność nie jest nauką łatwą ani małą. Niełatwą, bo nie na tym kończy się, jak nogą Zręcznie wierzgnąć, z uśmiechem witać lada kogo;(…) Grzeczność wszystkim należy, lecz każdemu inna; (…) «Grzeczność nie jest rzeczą małą: Kiedy się człowiek uczy ważyć, jak przystało, Drugich wiek, urodzenie, cnoty, obyczaje, Wtenczas i swoją ważność zarazem poznaje>> https://www.youtube.com/watch?v=DkICfzqfla4&ab_channel=KOCHAMCZ
Zadanie do zrobienia na lekcji
Odpowiedzi zapisz w zeszycie.
- Co decydowało o porządku w jakim zasiadali goście?
- Jakie zasady obowiązywały podczas posiłku?
- Czy od wszystkich oczekiwano takiego zachowania?
- Kto w Panu Tadeuszu uczy młodzież grzeczności: rozpocznij naukę
- Co skłoniło Sędziego do wygłoszenia przemowy?
- Co oznaczaja slowa….” Grzecznosc nie jest nauka latwa ani mala”
- Czy dziś grzeczność oznacza to samo co dawniej?
- Co oznaczają słowa: “Grzeczność wszystkim należy, lecz każdemu inna,(…)”
Notatka:
Grzeczność należy się każdemu człowiekowi, lecz ma ona swoje odmiany. Grzeczność inaczej będzie wyglądała w małżeństwie, w rodzeństwie, między rodzicami a dzieckiem, czy panem a sługą. Każdemu należy się szacunek i odpowiednie traktowanie, lecz ze względu na różnice w relacjach, jakie łączą ludzi ta grzeczność będzie inaczej okazywana.
Przestrzeganie dawnych zwyczajów, jest zdaniem Sędziego, fundamentem ładu na świecie, a próba zmiany, pogwałceniem harmonii. Wyrazem grzeczności i dobrego wychowania jest także sposób, z jakim młodzi nieżonaci mężczyźni odnoszą się do panien na wydaniu.
Nikt nigdy nie zarzuci, bym uchybił komu
W uczciwości, w grzeczności; a ja powiem śmiało,
Grzeczność nie jest nauką łatwą ani małą.
Niełatwą, bo nie na tym kończy się, jak nogą
Zręcznie wierzgnąć, z uśmiechem witać lada kogo;
Bo taka grzeczność modna zda mi się kupiecka,
Ale nie staropolska ani też szlachecka.
Grzeczność wszystkim należy, lecz każdemu inna;
Bo nie jest bez grzeczności i miłość dziecinna,
I wzgląd męża dla żony przy ludziach, i pana
Dla sług swoich, a w każdej jest pewna odmiana.
Trzeba się długo uczyć, ażeby nie zbłądzić
I każdemu powinną uczciwość wyrządzić.
I starzy się uczyli; u panów rozmowa
Była to historyja żyjąca krajowa,
A między szlachtą dzieje domowe powiatu.
Dawano przez to poznać szlachcicowi bratu,
Źe wszyscy o nim wiedzą, lekce go nie ważą;
Więc szlachcic obyczaje swe trzymał pod strażą.
Ciekawostki: Pochodzenie naszego bigosu:
Staropolski bigos ( podwojny smak) Bigosowanie -siekac mieso na kawalki ale tez bigos oznaczal dawniej krwawe bujki. Bigosem zajadano sie juz w XIX wieku.
Zobacz wiadomosci na temat bigosu, ktory tak pieknie opisal Miciewicz w Panu Tadeuszu.