Pare slow o sztuce:
„Preludium dla Polski”, jest opowieścią, która w sposób nieco przewrotny opowiada o kilku dniach pobytu Paderewskiego i jego entourage w Nowym Jorku, o jego niestrudzonych zabiegach o niepodległą Polskę. Autor, Maciej Wojtyszko tak mowi o sztuce: „To jak najbardziej historyczny spektakl – ja uważam- że tak było naprawdę. Ignacy Paderewski mieszkał w tym hotelu (Gotham), była tam papuga i mówiła – nie wiem, czy dokładnie te rzeczy, ale mówiła. Marcelina Sembrich-Kochańska, największa ówczesna śpiewaczka, mieszkała piętro wyżej, a Mary Lee – sekretarka pani Paderewskiej napisała pamiętniki, w których opisała wszystko to, co się działo – łącznie ze spotkaniem z prezydentem Wilsonem. Zatem wszystko wymyślone jest tak, jakby to było prawdą”. Co ostatecznie spowodowało, że żądanie niepodległej Polski znalazło się w orędziu Wilsona i jakie były kulisy spotkania dwóch wielkich postaci, tego nie wiemy. Wojtyszko, z przymrużeniem oka rozważa, kto tak naprawdę miał największy wpływ na rozwój wydarzeń w ostatnich dniach marca 1917 roku.
“Prelude for Poland” is a story that, in a slightly perverse way, tells the story of a few days of Paderewski’s stay and entourage in New York, and his tireless efforts for an independent Poland. The author, Maciej Wojtyszko, says this about the play: “It’s a most historical spectacle – it should have been so – it really was. Ignacy Paderewski lived in this hotel (Gotham), there was a parrot there and a crime – I don’t know if it’s exactly these things, but a crime. Marcelina Sembrich-Kochańska, the singer, lived on the floor above, and Mary Lee, Mrs. Paderewska’s secretary, wrote diaries in which she described everything that happened – including the meeting with President Wilson. “It’s all made up as if it were possible.” We do not know what is possible about an independent Poland, what is in Wilson’s speech and what are the behind-the-scenes of the meeting of two great figures. Wojtyszko, with a pinch of salt, it is probable who really influenced the events of March 1917.
IGNACY PADEREWSKI (18 listopada 1860 – 29 czerwca 1941) Pianista, kompozytor, aktywista, poliglota, mówca, polityk, mąż stanu, filantrop, biznesmen, mecenas sztuki i architektury, hodowca winorośli, aktor filmowy, ikona. Ignacy Paderewski wiódł nadzwyczajne życie. Stanowił żywy przykład tego, jak wiele mógł osiągnąć człowiek o skromnym pochodzeniu, ale wyjątkowych talentach, rygorystycznej etyce pracy i wielkich zdolnościach w zakresie autopromocji. Droga Paderewskiego wiodła od mało satysfakcjonującej, w jego mniemaniu, działalności pedagogicznej, poprzez niekwestionowane osiągnięcia kompozytorskie, do zapewniającej mu fortunę i karierę uwielbianego przez tłumy wirtuoza. Paderewski był niewysokim mężczyzną z burzą rudych włosów. Jak magnes przyciągał kobiety. Właśnie one, jego muzy, uczyniły z niego gwiazdę międzynarodowego formatu. Przedstawicielki płci pięknej dla niego wykorzystywały znajomości i wpływy, by ułatwić mu karierę. Przyniosło to wymierną korzyść dla kraju. To on „wygrał Polskę na fortepianie” Żaden Polak przed nim nie zdobył za oceanem takiej sławy i pieniędzy. Amerykański debiut polskiego pianisty odbył się 17 listopada 1891 roku w sali New Music Hall (obecnie Carnegie Hall) Przy pełnej sali Ignacy Paderewski dał fantastyczny koncert. Wykonał nie tylko pięć utworów Chopina, ale także IV Koncert Saint-Saënsa oraz swoją kompozycję: Koncert fortepianowy a-moll. Amerykańskie tournee trwało do końca kwietnia 1892 roku. Paderewski mieszkał w wielu miejscach – zarówno w Europie jak i w USA. Jednak jedynym zachowanym do dzisiaj domem, którego był właścicielem, jest dworek w Kąśnej Dolnej koło Tarnowa. Ponoć Mistrz w ciepłe, niedzielne popołudnia wystawiał swój fortepian (stanowi on teraz eksponat w dworku, ale jest uszkodzony) do ogrodu i tam grał dla mieszkańców wsi. Dzisiaj, w przerobionej na salę koncertową stodole, można często usłyszeć wybitnych pianistów grających na fortepianach marki Fazioli i Steinway. Instrumenty te zostały ufundowane, odpowiednio, przez szwajcarskiego pianistę i przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
